Tworzenie wspólnego rynku w zakresie ubezpieczeń ma już przeszło 30-letnią historię i przyspiesza coraz bardziej. Cechują ją momenty rewolucyjnych przełomów w podejściu do zasad jego tworzenia, a także funkcjonowania. Przez dłuższy okres czasu panowało przeświadczenie, że kluczem do stworzenia wspólnego rynku jest właściwe uregulowanie problemów zakładów ubezpieczeń takich jak choćby standardy prawne, finansowe, organizacyjne, oraz ostrożnościowe. Później zorientowano się, że zrealizowanie wspólnego rynku ubezpieczeń wymaga regulacji kwestii klientów nadzorów pośrednictwa reasekuracji, oraz prawa kontraktowego. Tak więc proces pogłębiania regulacji w odniesieniu do bezpośrednich ubezpieczycieli towarzyszył tak zwany proces rozszerzania tych regulacji, na inne instytucje, oraz obszary rynku. W rozwoju jednolitego rynku można więc wyróżnić cztery podstawowe etapy. Pierwszy z tych etapów obejmuje tworzenie podstawowego zestawu standardów regulującego działalność bezpośrednich ubezpieczycieli.
